Kerkklanken nr. 4 van 4 juli 2021 tot en met 5 september
| Kerkklanken Nr. 4. Van Zondag 4 juli 2021 tot en met Zondag 5 september 2021 Kerkklanken is het kerkblad voor leden van de Protestantse Gemeente te Sint Kruis en Aardenburg en overige abonnees. BIJ DE DIENSTEN Zondag 04 juli 10.30 uur Doopsgezinde kerk Voorganger : mw. Willie Pelleboer Organist : Willie Kamphuis Zondag 11 juli 10.00 uur Sint-Baafskerk Aardenburg Voorganger : ds. Edward van der Kaaij Organist : Ad van de Wege . Zondag 18 juli 10.30 uur Doopsgezinde kerk Voorganger : ds. Johanne Boot Organist : Martha Roelofs Zondag 25 juli 10.00 uur Sint-Baafskerk Aardenburg Voorganger : ds. Edward van der Kaaij Organist : Ad van de Wege Zondag 01 augustus 10.30 uur Doopsgezinde kerk Voorganger : ds. A. Klanderman Organist : mw. Klanderman Zondag 08 augustus 10.00 uur Sint-Baafskerk Aardenburg Voorganger : ds. Edward van der Kaaij Organist : Ad van de Wege Zondag 15 augustus 10.30 uur Doopsgezinde kerk Voorganger : Herman Bakker Organist : Martha Roelofs Zondag 22 augustus 10.00 uur Sint-Baafskerk Voorganger : ds. Pieter Overduin Organist : Ad van de Wege Zondag 29 augustus 10.00 uur Sint-Baafskerk Aardenburg Voorganger : ds. Edward van der Kaaij Organist : Ad van de Wege DOOPDIENST. Met vreugde kan ik u meedelen dat in deze dienst twee zonen van Veroni van Hal en Harm Aarnoutse worden gedoopt. De mannen heten Jules Jan Stephan en Camiel Pepijn Ties. Zondag 05 september 10.30 uur Doopsgezinde kerk Voorganger : ds. Johanne Boot Organist : T. van ’t Westeinde EEN ZOMERSERIE met Baafse Beleving De tijd heeft een jaar stilgestaan. Nu corona er even mee ophoudt en zich voorbereid op een naschok in het griepseizoen - als de R de maanden teistert - staan wij op. De Baafse Beleving wordt uit haar slaaptoestand opgewekt. We pakken uit vanaf 11 juli met een serie boeiende vertellingen uit het boek Samuël. 11 juli 1 Samuël 8 De verborgen agenda van de profeet Samuël. 25 juli 1 Samuël 11 Koning Saul’s finest hour. 8 augustus 1 Samuël 15 Foutje bedankt? 29 augustus 1 Samuël 16 Wie heeft de juiste CV? 12 september 1 Samuël 17 David stelt zich tegen de reus teweer. 26 september 1 Samuël 31 Het donkerste uur van koning Saul. Of toch niet? Ad van de Wege neemt de muzikale invulling voor zijn rekening. Hoe en met wie vernemen we nog. KERKGANG EN CORONA Ik vind het heel lastig. De coronaregels houden in dat u onbekommerd toegang hebt tot evenementen als u gevaccineerd bent, dan wel minder dan 72 uur van te voren negatief getest. Voor concerten gaat het Bachcomité dat op die wijze doen, met controle aan de deur. Maar wat moeten wij als kerk? Ik ken enkele trouwe kerkgangers die zich niet laten vaccineren en ook niet van plan zijn iedere week een test te doen. Moeten wij hen weigeren? Ja, want u brengt anderen in gevaar. Maar dat is het theoretische antwoord. Ik zie het niet gebeuren dat de ouderling van dienst een bekende kerkganger de weg naar de kerk blokkeert. Wat is wijsheid? In ieder geval anderhalve meter afstand houden. Koffiedrinken na de dienst is nog niet mogelijk, anderhalve meter, u weet wel. Komt tijd, komt raad, zullen we maar hopen en bidden. ORANJE NASSAU Op 26 april waande ik mij een wijle burgemeester. Dat komt zo. Het had zijne Koninklijke hoogheid Willem Alexander behaagd, om een lintje uit te reiken aan Ad van de Wege. Ik kreeg een warm gevoel van binnen toen ik het hoorde. Dat de koning wist van de verdiensten van Ad! Dit deed mij (meer dan) goed. Wij kennen hem vanwege zijn kwaliteiten als organist. Velen weten niet wat hij achter de schermen doet, het meeste daarvan voor de kerk. Eén van de vruchten van zijn inspanningen is de Baafse Beleving. Die hebben Ad en ik, samen met Dick de Pooter, opgezet. Dick kreeg enkele jaren geleden al een lintje. Dik verdiend! Ad dit jaar. Als ik volgend jaar ineens voor een vergadering naar het gemeentehuis wordt geroepen weet ik hoe laat het is (want mijn verdiensten zijn mijn gewicht in goud waard; ik zeg het zelf maar, want ik hoor u het niet zeggen). En nu waarom ik mij burgemeester waande. Toen ik met een leugen (geen probleem voor een predikant, maar dit terzijde) Ad naar de voorkerk had gelokt, vond hij daar een delegatie tegenover hem. Onze kale vriend was beduusd. Dat werd niet minder bij de toespraak van de burgemeester. Om het moment suprême echter liet de burgervader (m/v) het afweten. Zij mocht geen lintje opspelden vanwege coronaregels. Iemand moet het doen. Met gevaar voor eigen leven ging ik voor deze missie. Ik was hiertoe van te voren benaderd. Een bijzonder eervolle taak! Ik was (dit zeg ik zonder ironie) ontroerd dat ik dit mocht doen. Mijn vrouw had vooraf enige bedenkingen. Met name was zij - goed op de hoogte zijnde van mijn kleine motoriek - bezorgd dat ik het lint zou doorknippen. Maar het ging goed. Ik prikte mijzelf, noch de jubilaris in de vingers, en na een wijle prijkte de Koninklijke leengift op de revers van onze organist. Die in een dankwoord de verse onderscheiding opdroeg aan zijn vader. Die had hem wel verdiend maar nooit gekregen, stelde Ad, met enkele overtuigende voorbeelden erbij. Ik vond het mooi: alsnog recht maken wat scheef stond. Daarna was er in de tuin van mijn woning iets met champagne en hapjes, voortreffelijk georganiseerd door Vicky de Windt. De burgemeester ging mee, ze kon, want Ad was de laatste op haar lijst. Het bleef nog lang onrustig in de achtertuin van mijn schamele woning. Ad van harte gelukgewenst! Edward van der Kaaij (bij gelegenheid uw burgemeester) BAAFSE BESPIEGELINGEN Het begon doorgaans enkele weken voor het uur U. Het moment van vertrek kondigde zich ruimschoots van tevoren bij ons aan. Ik doel op de vakantiereis naar het zonnige zuiden. De tekenen waren niet aan de wand maar in de gang. Ze begonnen klein. Meestal met een blik soep. De ingeblikte tomaten, rijk gevuld met gehaktballetjes, beloofde het etiket, stonden enigszins verloren aan de kant. Men kan zich indenken hoe dat ging. Moeder komt met een boodschappentas vol, het huis in. De levensmiddelen worden gedeponeerd op de plekken waar ze thuis horen. Houdbaar in de kelder of keukenkast, onhoudbaar in de koelkast. Een blik soep, daar deden we normaliter niet aan. Want mijn moeder maakte er regelmatig een soepzootje van. Met uitzondering van de vakanties, als de maaltijd moest worden bereid in een krappe kookhoek, die bestond uit een driekwart inham van de tent. Met een primus. Lekker vlammend, dicht bij het tentdoek. Met de wind die een vrij spel speelde, vooral in dat hoekje. Het vliegt mij naar de strot als ik hieraan denk, maar in die tijd wisten wij van geen gevaar, ondanks de omgeving van brandend zand en nergens water. Geen koelkast om verse ingrediënten te bewaren. Zonder koeling zou er weinig vers van blijven, het zou een soepzootje worden. Dus werd het soep van de fabriek. Eenzaam maar al gauw niet meer alleen, stond het blik daar. Na iedere terugkomst van de kruidenier, een, zeg maar AH-Erlebnis, kwam er weer eentje bij. Als er één blik over de dam is… enfin, u kent het spreekwoord. Blik na blik stapelde zich op. Niet alleen soep, ook doperwten, sperziebonen en wat je al niet in blik kunt stoppen. En mens leeft niet bij blik alleen. Ook kartonnen verpakkingen met etenswaren kwam het aluminium gezelschap houden. De methode had twee voordelen. Hij bespaarde gesjouw naar een kelder of kast, en vervolgens dezelfde weg terug. En het voorkwam dat je de leeftocht vergat in te laden. Een zwak punt is wel (ik zit daar wel eens over te peinzen) dat onze kelder zich pal naast de gang bevond. Ordelijk alles daarin stapelen zodat de gang een looproute kon blijven, kwam in het hoofd van mijn moeder niet op. Wie wel eens onverwacht mijn huis aan de Sint Bavostraat betreedt, ziet direct dat de genen van mijn moeder genadeloos aan mij zijn doorgegeven. Op orde is er bij mij weinig, althans waar het de huishouding betreft. Maar goed, door deze bij ons gangbare wijze had je de kalender niet nodig om te zien dat de vakantie voor de deur stond. Als de pijpenla zo vol stond dat je niet zonder moeizame stappen langs en over de goederen de kamerdeur kon bereiken, was het moment eindelijk daar. De enorme voorraad levensmiddelen laat zich gemakkelijk verklaren. Wij hadden een groot gezin en buitenlands voedsel was per definitie slecht, zei mijn moeder. Zij gaf af op de glazen aardappels in den vreemde. Bovendien was het in het buitenland onhygiënisch. Kijk maar, vliegen op het rode vlees! En duur! Duizenden lires vlogen zomaar je portemonnee uit. Het hoogtepunt in al die jaren, vind ik het gedenkwaardige moment, waarop moeder een pak spaghetti in de auto legde. Spaghetti meenemen terwijl je naar Italië gaat… O ja, ook nog zes broden van Nauta, de warme bakker. “Zes!?” vroeg de verkoopster met luide stem in de volle winkel. Zelden heb ik mij dieper geschaamd als toen. Een jaar later verleidde ik mijn jongere zusje om die boodschap te doen. Ik zal er kostbare knikkers voor hebben moeten offeren, maar dat was het meer dan waard. Ook zij keerde vol schaamte van de bakker terug, zes broden zeulend. Voor vijf broden en twee vissen was mijn moeder kennelijk niet gelovig genoeg. Op het laatst hing de auto scheef naar achteren gezakt en meende ik hem te horen kreunen. En dat terwijl de reis nog moest beginnen. Misschien was het mijn eigen gekreun wel. 's Morgens vroeg werden de laatste loodjes ingeladen. Op een keer was de sluitpost een stapeltje Margrieten. Niet een bos bloemen maar het weekblad van die naam. Hoe kom je de vakantie door als je niets te lezen hebt, nietwaar? De auto was zo afgeladen vol -alle kinderen zaten reeds ingeklemd op de achterbank en zelfs één op de bank voor (in de Opel met nummerbord EP-96-32, waar ik enkele jaren geleden over schreef), dat de Margrieten uitsluitend voorin op de bank, naast mijn zusje konden liggen. Zo gedaan. "Klaar, rijden maar!" riepen wij uitgelaten en klaarwakker, vanaf de achterbank onze vader, toe. Hij startte de motor, maar wachtte nog een wijle. Moeder de vrouw moest er nog in. Die sloot de huisdeur af, ik zie het nog vóór me. Daarop stapte zij over het pad van de voortuin ferm naar de auto, de deur stond uitnodigend open. Zij nam het stapeltje tijdschriften van haar plaats en deponeerde dat op de achterbank. Althans dat probeerde ze. Want dit was logistiek gezien onmogelijk, achterin was alles mudvol. De stapel werd dan ook met kracht teruggeduwd. Zo stonden we in het holst van de ochtend (5.00 uur) voor een dilemma: moeder mee of de Margrieten? Een democratische proefpeiling liet een duidelijke voorkeur zien voor de damesbladen. Daarop zetten mijn ouders de democratie doortastend buiten werking, een methode die ze wel vaker - succesvol - toepasten. Moeder ging mee, discussie gesloten! Zij liep naar huis terug, de sleutel in het slot draaide andersom, de deur ging wijd open. In de lege gang dumpte zij de stapel Margrieten. Krakend en puffend begon de Opel zijn weg. Jaren later had ik zelf een gezin met vijf kinderen. Ik denk er nog wel eens aan terug en zie onze auto volgepakt met levensmiddelen. Blikken soep, rijk gevuld met gehaktballetjes. Pakken spaghetti (wij gingen naar Frankrijk) en een enorme zak aardappelen, want aan mijn lijf geen polonaise met glazige buitenlandse bintjes. Op de achterbank tussen de kinderen in gepropt geen Margrieten. Wij hielden het bij de Libelle. VAKANTIE Ik wens wie gaan een goede vakantie toe, maar hetzelfde ook aan wie het geluk heeft deze zomer in Zeeuws Vlaanderen te mogen vertoeven. Ik ben tot eind september in den lande, met uitzondering van spaarzame korte momenten. (EVDK) AFSCHEID NELLY Op donderdag 17 juni hebben we in de St.Baafskerk met leden van de cantorij afscheid genomen van Nelly. Nelly en Johan Kluijtenaar-Geenen verhuizen naar Terneuzen. Naar het Java, voor de kenners. Speciaal voor de gelegenheid hebben we namens de kerk op lekker gebak getrakteerd. Uiteraard mocht het worstenbroodje niet ontbreken, want Nelly is een echte Brabantse. Ook een klein doosje, mooi verpakt met zes heerlijke bonbons erin. De opdruk “Hier kikker je van op” verraste haar. “die ga ik nooit opeten; ze gaan in de diepvries” was haar reactie. Na het koffiedrinken en bijkletsen zijn we verhuisd naar het koor en hebben wij rondom de vleugel afscheidsliederen met zijn allen gezongen. Nelly had Grote God wij loven U uitgekozen. Attie Aarnoutse koos voor het mooie lied Nu wij uiteengaan vragen wij God en tenslotte het mooie slotlied Ga met God en Hij zal met je zijn. Alle liederen mooi gespeeld door Ad van de Wege. Het laatste lied was zeer emotioneel voor Nelly. We wensen Nelly en Johan veel woonplezier toe in Terneuzen. Dicht bij de kinderen. Nelly bedankt voor de vele jaren dat je in de kerkenraad als ouderling actief was; bij de cantorij en dinsdagmiddaggroep en bij Gast aan Tafel. We missen je nu al. (DDP) In memoriam Catholina Marie Goethals-Duininck Op 30 april 2021 is overleden in de leeftijd van 87 jaar Catholina Marie Goethals-Duininck, sinds 8 december 1985 weduwe van Marcel Jozef Goethals. De afscheidsdienst in de kerk van Sint-Kruis was in besloten kring op donderdag 6 mei 2021. Zij woonde in Coensdike. Cato werd geboren op 19 april 1934. Zij groeide op in een groot gezin. Al op jonge leeftijd leerde zij wat aanpakken was. Zij heeft als kind de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Ze heeft moeten schuilen in bunkers, terwijl het sterk de vraag was of men het geweld zou 0verleven. Door de kracht van een in de buurt ontplofte granaat werd zij in een heg geduwd. Vanwege het oorlogsfront werden in 1944 alle inwoners van Sint Kruis geëvacueerd, terwijl de lange colonne op weg naar Aardenburg beschoten werd door geallieerde vliegtuigen. Spanning en angst volop. Dit alles droeg zij mee in haar levensbagage. Later woonde zij in Sint Kruis in dezelfde straat, waar zij ternauwernood bij de granaatinslag aan de dood ontkwam. In haar huwelijk kreeg ze de zorg voor 7 opgroeiende kinderen. Met een vorm van vasthoudendheid ging zij om met haar gezin. Samen met haar man genoot zij van het samen muziek maken op de accordeon. Ze was een liefhebber van het ‘levenslied’. Op het repertoire stond ”Rozen die bloeien”. Zij verloor haar man toen zij nog maar 51 jaar was. Daarop volgde jaren van alleen zijn. Ze verhuisde naar Oostburg en toen haar gezondheid sterk onder druk kwam te staan, verhuisde ze naar Coensdike. Op haar 84e verjaardag moest zij horen dat Johan, haar oudste zoon, overleden was. Een diepe wond in haar leven als moeder. Haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen moeten nu leven met herinneringen. Goede herinneringen zijn als rozen die bloeien. Ook accordeonmuziek klonk in de rouwdienst, een roos voor wie haar kende.In de afscheidsdienst resoneerde psalm 23. De landschappen daarin doen denken hoe het leven kan zijn. Cato kende een gaan in donkere dalen, in groene dalen verkeerde zij minder. Maar hoe je ook onderweg bent, je blijft niet steken als je Hem volgt die zegt: ” Ik ben de goede Herder”. We wensen haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen de ervaring van Hem als gids op hun weg nu zonder haar. Ds. F. van Vliet SPIC en SPAN Janneke Galadi en Attie Aarnoutse hadden het erg druk vorige week. Ze hadden het stoute plan opgevat om de keuken en het toilet schoon te maken. Dat was niet voor zijn tijd. In principe is de keuken en het toilet niet meer van deze tijd. Toch kregen ze het voor mekaar om het weer toonbaar te krijgen daar. Ook Ad van de Wege en Frank de Kaestecker voor het schoonmaken van de hele kerk omdat de kerk weer open ging voor toeristisch bezoek. Namens de kerk hartelijk dank voor jullie inzet. (DDP) KERKDIENST GEMIST Vele lezers van ons kerkblad kijken zondag om de veertien dagen naar onze uitzendingen vanuit de Sint Baafskerk. Via www.kerkdienstgemist.nl kunt u live meekijken en luisteren. Wat nieuw is dat u nu ook mee kunt doen aan de collecte. Rechtsonder in uw scherm ziet u het logo van GIVT. Een druk op de deze knop is voldoende om de transactie te starten. Van harte aanbevolen. (DDP) Gidsen De kerk is weer open voor bezoek. We hebben dringend mensen nodig die een middag willen “zitten” van 14:00 tot 16:00 uur. Niet op maandag. Leuk om te doen. Bel voor informatie 0627850061 (DDP) Versoepeling Hebben jullie het gehoord, beste vrienden, we worden langzaam verlost. Het korset van maatregelen en nietsontziende beperkingen mag godzijdank van het slot. Degenen die over onze gezondheid waken hebben massaal prikploegen gemobiliseerd. We kunnen weer gerust slapen. De besmettingen dalen – we zijn gevaccineerd. Ontkennen helpt niet, het is de bevestiging van een angstwekkend feit namelijk dat we niet eeuwig leven maar sterven: eindig zijn onze dagen. Wees het virus dankbaar voor zijn herinnering daaraan. En leef alsof je laatste uur heeft geslagen. Rogier de Jong, stadsdichter van Aardenburg Protestantse Gemeente te Sint Kruis en Aardenburg Predikant: Ds. Edward van der Kaaij Kerkgebouwen:
PEPERBUSSE, Schoolpad 2, Sint-Kruis SINT-BAAFSKERK, Sint Bavostraat 5, Aardenburg Website: sintkruis-aardenburg.protestantsekerk.net emailadres: sintbaafskerk@zeelandnet.nl Scriba: Dhr. J.A. Arendse, 0117-492862 Administrateur/Griffier: Dhr. D.M. de Pooter, 0627850061 Kerkelijk bureau postadres: Weststraat 22, 4527 BT Aardenburg Cantor-Organist: Dhr.A.M. van de Wege, 0643713673 College van Kerkrentmeesters: NL14ABNA0557416434 Kerkklanken: NL03ABNA0470347686 Diaconie Penningm. Adm.L. Daansen Tel. 0117-492356 email daans014@planet.nl IBAN : NL41RABO0373735952 Redactie: Ds. Edward van der Kaaij en Dick de Pooter. Kopij uiterlijk 25 augustus 2021 voor 22.00 uur naar sintbaafskerk@zeelandnet.nl Adverteren halve pagina 150 euro per jaar. |
||